[K] Delilah Flores Sullivan

Delilah Flores Sullivan Sometimes, the greatest strength lies in gentleness

12.07.1995 ● profesor technik graficznych ● prowadzenie zajęć dodatkowych z tańca współczesnego ● ISTJ ● bękart jednego z irlandzkich rodów i ikonicznej magnatki finansowej ● uszkodzenie więzadła krzyżowego przedniego (ACL) w kolanie po gwałtownym skoku ● nigdy nie rozpoczęta kariera baletowa zaraz po ukończeniu Juilliard ● główne role w większości szkolnych przedstawień w tym Clara z Dziadka do Orzechów ● przyspieszony kurs graficzny w New York Academy of Art zaraz po Juilliard ● dla grona profesorów i personelu przypomina słońce w trakcie zaćmienia ● niepowiązana w żaden sposób ze skandalem z 94' ● fryzyjski ogier Cathal ● stado kotów różnych ras w willi pełnej służby, którą kazał wybudować ojciec w miasteczku nieopodal Valmont jako prezent urodzinowy zamiast zamków w Irlandii przypisanych na rodowite, młodsze siostry (wygnanie) ● niegdyś dźwięki fortepianu tańczyły, teraz czasami po oficjalnych zajęciach w Sali Muzycznej kroczą szeptem po cieniu wspomnień ● Las Valmont rozkochał w sobie nową nimfę ● Cigarettes After Sex (i nie tylko) jako kolekcja płyt winylowych we wszystkich odcieniach zmieszanych bieli i szarości ● zamiast wędrować do Kawiarni La Petite Pause, znacznie częściej Delilah gości wybrańców u siebie z prawdziwie procentowym Irish Latte udekorowanym bitą śmietaną ● do kawy obowiązkowo Irish Butter Fudge do bólu przypominające polskie krówki, są za to bardziej kruche i lekko ziarniste; w smaku są nadzwyczaj maślane i delikatnie karmelowe ● Atelier Willi z obrazami, których nigdy nie widziano na wystawach ● większość gości willi kończy jako bohaterowie wysublimowanych aktów ● niepokojące szkicowniki pełne istot, których tak naprawdę nie ma ● dosłownie nikt nie wierzy w jej staropanieństwo

"W balecie nie chodzi o to, by pokazać kroki, ale by opowiedzieć historię."

Malarstwo w ruchu, perfekcja muzyki ucieleśnionej. Ceną za przekraczanie granic fizyczności ludzkiego ciała jest niewyobrażalny ból, który maskuje się cudownym uśmiechem... Jest to pierwsza rzecz, jakiej uczy się przed jakimikolwiek ruchami. Zdobywanie odwagi i odporności zostało dawno temu wpisane, acz nie spisane, jako oczywiste. Za wszelką cenę. Zapomnienie więc bywa najczęstszą chorobą, a konsekwencje bywają nie tylko druzgoczące, ale niezwykle często również ostateczne. Banalnie łatwo jest skreślić przyszłość w imię tej jednej roli, to znaczy oczywiście głównej roli, której zawsze wymagają rodzice płacący kolosalne sumy za edukację w elitarnej szkole. Ci sami ludzie nie mają jednak często pojęcia, cóż też takie wywieranie presji na potomka może spowodować w środowisku tak toksycznym, jak to. Zerwany później kontrakt bolał bardziej niż operacja i roczna rehabilitacja po części feralnego występu. Kurtyna po raz ostatni się przed nią pojawiła, lecz nie jako triumfatorce wśród oklasków na stojąco, ale aby zasłonić porażkę. Koszmar, nawiedzający ją zarówno w snach, jak i na jawie. Tancerze umierają dwa razy, a pierwsza śmierć Delilah odbiła się na niej bardziej dotkliwie, niż kiedykolwiek przyznałaby to na głos.

„Tworzenie grafiki to balansowanie między sztuką a funkcjonalnością.”

Lata studenckie minęły pannie Flores Sullivan jak monotonny sen, z którego obudziła się, dopiero kiedy lokaj otworzył przed nią po raz pierwszy dwuskrzydłowe wrota od rezydencji godnej księżnej. Niezliczone (choć może bardziej niepoliczone?) biennale oraz wystawy własnych prac pamiętała jak przez mgłę. Dyplomy, które z udawaną dumą trzymała przed mikrofonem i kamerami, zostały potem zaszufladkowane w prywatnych archiwach tego samego budynku, w którym miała teraz spędzić resztę zimy swojego życia.

Sztuka kwitnie tam, gdzie jest zrozumienie i wsparcie.

Obecnie Delilah niezwykle taktownie podchodzi do swoich obowiązków. Poprzez głęboki szacunek do struktury i tradycji, prowadzenie zajęć jest dla tej filigranowej, niskiej kobiety jak płynięcie zgodnie z nurtem rzeki. Genetyczny kaprys wykrzywił proces starzenia się na korzyść właścicielki, więc przypominanie jednego ze studentów i częste pomyłki stały się codziennością, na które reakcja wybornie słodkiego chichotu zaczęła przypominać uroczą pozytywkę. Mając świadomość na brak możliwości odwilżu rzeczywistości, słynna na cały Valmont Ciocia Delsgin zawsze popycha swoich podopiecznych do odkrywania nowości, wręcz nigdy niepowielania utartych już szlaków. Z wielką przykrością taka profesor przyjęłaby wiadomość, iż ktokolwiek po jej naukach mógłby posiłkować się pazernym kopiarstwem czy służalczym popełnianiem grzechów artystycznych w imię sławy lub pieniędzy. Z niektórymi z tych wspaniałych ludzi Ciocia nadal utrzymuje kontakt, często bywa na ich wystawach, żeby wspierać kolejne kroki w budowaniu artystycznych karier nie tylko swoją obecnością, ale także radami, którymi sypie nie raz jak z rękawa. Pomimo jednak emanowania ciepłem oraz pozytywną energią, którą skutecznie Delilah przenosi na swoje otoczenie, nigdy już więcej te szaro błękitne oczy nie rozjarzyły się niczym gwiazdy.

Prawdziwy przyjaciel artysty to ten, kto widzi wartość w jego dziełach, zanim zobaczy ją świat.

ODAUTORSKO

Witamy się z Delilah i rzucamy kością wątkową dla wszystkich zainteresowanych! Kolorowy cytat pochodzi z Jeziora Łabędziego. Pierwszy z cytatów w środkowym segmencie należy do jedynego w swoim rodzaju George Balanchine'a, drugi do papa LOGO; wielkiego Paula Randa. Stworzenie tej karty zajęło mi trochę więcej czasu ze względu na potrzebny dodatkowy research, ale też dużo emocji. Nie musicie mieć dla niej litości, to ja jej tutaj bardziej potrzebuje ☕︎